Introducing Bop This!

Jazzmuziek is een uitstervend ras als je de media mag geloven maar die zeggen of schrijven wel meer dingen waar ik het niet mee eens ben. Als je naar de programmering kijkt van sommige festivals die vroeger veel jazz op het programma hadden staan is dat een stuk minder geworden. Ook zij kiezen steeds meer voor popartiesten om de zaal toch maar vol te krijgen. Zelfs het Amsterdamse Vondelparkopenluchttheater heeft vorig jaar de jazz op de zaterdagmiddag, waar Bop This ook een aantal malen te gast was, het park uit gedaan en op dat tijdstip popartiesten geprogrammeerd.  Jammer dat men steeds meer voor zekerheid kiest, zodat men minimaal verzekerd is van zoveel bezoekers. Bop This zag ze twee keer in het park waarbij ze de laatste keer een prachtig eerbetoon aan Cannonball Adderley brachten, heeft vorig jaar een album in eigenbeheer uitgebracht. De laatste jaren een trend in de muziekwereld geen gezeur van het moet zus of zo of dat nummer moet er op het enige wat bij zeker de grote platenmaatschappijen telt zijn de verkoopcijfers. 

Acht nummers telt het schijfje waaronder èèn cover Blues on the corner van McCoy Tyner. Introducing Bop This! ademt de sfeer uit van de late jaren vijftig, klein rokerig achteraf gelegen zaaltje waar een jonge Freddie Hubbard ineens opstaat als de nieuwe bandleider van de Jazzmessengers en de sterren van de hemel speelt. Een van hun nummers heet Background music maar Introducing Bop This! is een album geworden dat gehoord mag worden en niet alleen op de achtergrond of in kleine zaaltjes. Introducing Bop This! is wat mij betreft een van de muzikale hoogte punten van 2013. Liefde voor de jazz dat is wat je erin terughoort, veel beter word er op dit moment niet gemaakt.