Lovende woorden vorig jaar van Fingerpoppinsoulman Harry in
zijn radio programma. Betty did it ze kwam ermee weg doelende op geen blazers.
Toen bekend werd dat ze in Paradiso zou optreden een kaartje gekocht bij
Backbeat Records, was toch reuze benieuwd hoe de nieuwe nummers van haar
laatste album the movie die ze gemaakt heeft met the Roots live zouden klinken.
Verwachtingen had ik niet, hoopte alleen dat ze niet met een standaard show zou
komen zoals Al Green een paar jaar geleden deed toen hij in Paradiso stond. Tot
even voor negenen moesten we wachten tot de eerste bandleden het podium
betraden tot die tijd werd het publiek vermaakt door Legends, VJ Supreme
Cuisine en DJ Manga met op een groot scherm fragmenten uit Soultrain mooi om
die beelden weer is terug te zien. De sfeer zat er al goed in.
Op het moment
dat de eerste noten uit de boxen klonken werd Betty al meteen aangekondigt.
Geen band intro of dat het achtergrond koor een nummer mocht zingen. Het geluid
is hard en niet goed afgesteld deed mijn oordopjes in om niet helemaal doof
naar huis te gaan. Betty is goed bij stem maar al snel na een nummer van haar
laatste plaat kondigde ze aan dat ze vooral van oude nummers hield. Niks
optegen, de ene hit na de andere hit kreeg het publiek te horen. Tuurlijk
nummers als clean up women en tonight is the night horen thuis op de setlist,
al had ik ze liever later in de show gehoord tijdens een uitgebreide toegift.
De bassist en de drummer zijn goed op elkaar ingespeeld maar waarom er een
tweede toetsenist in de band zit is voor mij een vraagteken. Hij voegde niks
toe en probeerde krampachtig het geluid van een blazers sectie uit zijn toetsen
te krijgen. Jammer dat halverwege de show Betty een percussie solo gaf toch
niet haar sterkste kant en niet echt in de maat.
Betty zit inmiddels al weer 47
jaar in het vak en dat moest het publiek weten, door je hand op te steken als
je haar al zoveel jaar volgde, wat interesseert mij het nou hoeveel jaar je al
fan van haar bent, of je haar nu pas ontdekt heb of je hele leven haar al volgt.
Betty zingt en met volle overtuiging probeert ze er het beste van te maken,
soms gaat ze naar mijn mening iets te veel loos wat niet ten goede komt voor
haar stem. Tegen het einde van haar show werd er zelf een heuse James Brown
medley gespeeld en kregen we nummers van Bob Marley te horen, als er iets is
waar ik niet van hou dan zijn het wel medleys. James Brown en Bob Marley zijn
al zo vaak live gespeeld dat het klonk als of ik in een plaatselijke kroeg naar
een jamsessie stond te luisteren. Als je zolang in het vak zit zoals Betty en in
het verleden prachtige nummers aan het vinyl hebt toevertrouwd waarom niet in plaats
daarvan een aantal nummers te spelen of meer nummers van je laatste plaat.
Na 70 minuten is de koek op en na nog geen 2
minuten kwam het videoscherm alweer naar
beneden, het publiek vond het wel genoeg zo. Een echt enthousiast publiek had
door de muziek heen geschreeuwd voor een toegift die er dan ongetwijfeld was
gekomen. Als Betty die avond alleen het
podium was opgekomen om haar hit tonight is the night te zingen en daarna weer
van het podium zou zijn verdwenen zouden de meeste aanwezigen het nog over een
fantastische avond gehad hebben. Betty zette een show neer waarop je op het steeds
meer op een popfestival lijkende
Northsea mee weg kan komen, daar willen ze toch alleen maar bekende nummers
horen. Maar als je zelf de avond mag vullen dan moet je meer van je zelf laten
zien. Op de woensdagavond geen toegift was ze te vermoeid, stem op, of had ze
er geen zin meer in? Toen de dj let’s get it on van Marvin Gaye inzette hoorde
ik meer gejuich van het publiek dan tijdens de show van Betty en waande ik me
op een 40+ feest, de dj’s die waren top Betty was aardig meer niet. Mij ziet ze
niet meer terug, die woensdagavond werd niet de avond waar ik opgehoopt had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten