Toen ik in december mijn lijstjes samenstelde nam ik me voor
om op zijn minst 1 keer in de maand een stukje te schrijven ongeacht waar het
over zou gaan. Januari vloog voorbij alles wat er gebeurde er kwam geen nieuwe
blog, daar ging mijn goede voornemen. Was aanwezig bij Holland got soul toffe
avond gehad ondanks de slechte presentatie, zag daarna de Soulsurvivors die in
een iets meer dan 2 uur durende show de sterren van de hemel speelde maar weer
geen stukje hierover, alleen wat foto’s die ik van de Soulsurvivors gemaakt had
op mijn flickr account gezet. Zie link http://www.flickr.com/photos/rootsmanbob/sets/72157632569320252/
voor de foto’s. In mijn eerste blog van 2013 een blik terug op 3 albums van
2012. Drie souldames die goed naar het verleden hebben geluisterd en het goede van
toen met het huidige van nu hebben samen gevoegd.
.jpg)
Still life is het derde schijfje van Kylie Auldist op het
Tru Thoughts label als we het remix album buiten beschouwing laten. Still life
klinkt iets minder funky dan de twee voorgaande albums. About face en letterhead life zijn toch
soulvol gezongen ballads die je doet terug denken aan de jaren zeventig. All in
you is mooie liefdesverklaring aan haar zoons. Ook op dit album wederom een
puik reggae nummer howling for you waarin ze haar liefde voor de Black Keys en
de reggae bezingt. Of ze nu disco (changes) of wat voor stijl dan ook zingt ze
is geloofwaardig en ze meent het. Alleen al van het gitaar geluid in daydream
zou je al opgewonden van kunnen raken, wat is dit album toch weer geweldig
geproduceerd. Als Kylie huilt dan huilt ze ook echt voor jou. Still life is een
heel soulvolle plaat geworden haar beste tot nu toe.
Het mooie van deze tijd is dat je niet eerst naar de
platen/cd winkel hoeft om nieuwe artiesten te ontdekken. Hannah Williams
ontdekt in een nieuwsbrief van Record Kicks lang geleden. Kocht toen via hun
site de single I’ve been wating met op de AA kant don’t tell me en diep fried
funk. Haar stem lekker rauw alsof er een nieuwe Marva Whitney was opgestaan. I’ve
been waiting is een prachtige soulballad die niet op de vinyl uitgave staat.
Alleen het nummer don’t tell me staat op het album, aangevuld met negen nummers
waaronder èèn cover I’am a good woman van Barbara Lynn. Cold Blood heeft het
nummer ook opgenomen voor hun eerste lp en de uitvoering die Hannah Williams
& the Tastemakers ervan hebben gemaakt is toch weer anders maar wel
fantastisch. Van dit nummer zijn vele covers bekend die van Savage City bv is
ook prachtig. Album opener work it out zijn
ze sterk beïnvloed door James Brown zoals Hannah haar longen uit het lijf zingt
aan het eind van het nummer baby I wanna scream I wanna scream zou je willen dat
ze net zoals bij get it ook het tweede deel op het album hadden gezet. De
Tastemakers klinken als de nieuwe JB’s rete strak en alles in dienst van de
muziek. Als de rauwe stem van Etta James
je ooit is geraakt heeft zal je als een blok vallen voor Hannah Williams &
the Tastemakers. Wat een strot heeft ze en dat zal live ongetwijfeld net zo
goed zijn. A hill of feathers is zo’n plaat die je terugneemt naar het jaar 1970
waar James Brown in de studio staat bij de opnames, met een grote brede grijns
op zijn gezicht, having a funky good time
Een van de grootste verrassingen van het vorig jaar vond ik
Ruby Velle & the Soulphonics. Soms hoor je wel is platen die je meteen bij
blijven die je raken waar je vrolijk van word. It’s about time is voor mij zo’n
plaat, een paar jaar terug had ik het zelfde gevoel met het album keep reachin
up van Nicole Willis & the Soul Investigators. Ruby Velle afgebeeld op de
hoes als een huisvrouw uit de jaren 60 die met haar koffer wacht op de trein
die haar naar haar nieuwe geliefde zal brengen. Coming home to you die geliefde
zal lang moeten wachten want met dit schijfje zal ze eerder de hele wereld over
reizen. Voor het titelnummer It’s about time hebben ze ongetwijfeld inspiratie
geput uit de James Brown klassieker it’s a mans mans world. Wat knallen die
gitaarlicks je huiskamer binnen het zou zo een kwaliteits product kunnen zijn
die uit de Daptone stal komt! In it’s about time zingt ze dat het tijd is dat
er vrijheid komt voor iedereen en we aan onze toekomst moeten denken geweld
lost niks op. Mr wrong heeft iets vrolijks waar je blij van wordt alsof je naar
een Motown klassieker zit te luisteren. Een van haar nummers heet looking for a
better thing, verder zoeken heeft geen zin Ruby heeft soul waar menig ander
artiest die zegt soul te zingen nog een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Op de
achterkant van het cd hoesje loopt ze met haar koffer in haar hand op weg naar
de volgende concertzaal, hopelijk komt ze ook binnenkort samen met de
Soulphonics deze kant op. Heel fijn plaatje van Ruby gaan we nog veel horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten