In gedachten

De wind giert door de bomen ondanks dat de storm voor mijn gevoel vandaag iets minder is geworden als gisteren, voelde het niet echt warm aan. De verwarming in het openbaarvervoer richting mijn tussenstop voordat ik naar huis ging maakte veel goed en de wachttijden waren beperkt. Op het voor mijn vertrouwde Osdorpplein zag ik dat een boom de storm en ook een zitbank ernaast het niet overleefd hadden. Steek de weg over en ga bij Dirk naar binnen, vroeger had ik een Dirk supermarkt op loop afstand van mijn huis maar die is al jaren geleden weg bezuinigd en deze Dirk is de dichtsbijzijnde bij mijn huis. Het is druk zeer druk gezien het tijdstip zou er soms wat belangrijks gaan gebeuren gezien de hoeveelheid mensen die op dat moment aan het winkelen waren geen idee. 

Uit de oordopjes klinkt Charles Bradley die hartverscheurend over de liefde zingt, plots viel mijn blik op een jonge dame,ergens rond de 35 jaar misschien iets ouder maar ze zag er nog uit als 25. Mijn fantasie sloeg op hol die blik het lichaam kleding ik wist het zeker met haar zou ik het wel willen doen, normaal ben ik niet zo’n type want er is meer dan alleen maar dat. Droomde even verder in een overvolle supermarkt en was haar uit het oog verloren, had honger die twee kapjes brood van vanochtend voldeden niet dat ik het tot vanavond zou kunnen uitstellen met eten. Vul mijn mandje en trakteer mijzelf op twee gevulde koeken een voor bij de thee vanavond en die ander smaakte heerlijk toen ik op de bus stond te wachten. 

Eenmaal aanbelandt bij de kassa zag ik haar weer, stond natuurlijk bij de verkeerde kassa had liever in dezelfde rij gestaan waar zij stond zodat ik haar had kunnen aanspreken, Niet geschoten altijd mis niet waar. De rij waar ik in stond, stonden twee vrouwen voor mij die volgens mij voor een heel weeshuis hadden ingekocht. Het duurde en het duurde uiteindelijk werd ik vriendelijk begroet door de medewerkster van de supermarkt, altijd vrolijk goedlachs en opgewekt. Een chagrijnig mens zou er spontaan vrolijk van worden. 

Normaal gesproken word ik nooit door vrouwen begroet, ja behalve die vrouwen die zich achter een raam bevinden die zie ik soms als ik van de Nieuwmarkt af kom en niet de metro neem naar het Centraal.  Een paar keer per jaar word er namelijk op de Nieuwmarkt een platen/cd markt gehouden soms wil ik daar dan een uurtje vertoeven mits het weer niet tegen zit. Met stromende regen in platenbakken snuffelen zie ik mezelf niet doen. Vaak zijn het jonge vrouwen die  vriendelijk hun hand opsteken en zwaai dan vriendelijk terug, een enkele keer als de vrouw er in mijn ogen heel leuk uitziet, komt niet vaak voor zie ze liever in een jeans, wil ik nog wel is gek doen en een buiging maken richting die dame voordat ik verder wandel. Na het bezoekje aan de platen/cd markt is het een gewoonte geworden om op het Damrak een patatje te halen.  

Maar ik stond dus in de verkeerde rij bij de kassa mijn droomvrouw waar ik het mee zou willen doen heeft inmiddels allang de supermarkt verlaten en ik toets op goed geluk mijn pincode in om mijn boodschappen te betalen. Beantwoord de vraag van de caissière of ik de bon wil en wandel met twee gevulde linnen recordstoreday tassen de winkel uit. Zal haar waarschijnlijk nooit meer zien en of ze het met mij had willen doen dat zal altijd een vraag blijven, het hadden ongetwijfeld hele mooie foto’s opgeleverd.