Below the belt is alweer het derde album van de formatie the Upsessions. Over hun vorige album beat you reggae heb ik wel eens gezegd en getwitterd, dat als je niet beter zou weten dit het beste ska/rocktsteady album is dat sinds jaren in de Studio One Studios gemaakt is. Voor het nieuwe album zijn de mannen van the Upsessions afgereisd naar Muiden, om daar de door Boss van Tright geschreven nummers op te nemen in Studio Sound Enterprise. Below the belt is zonder twijfel het beste album van the Upsessions tot nu toe. Alles rammelt aan het album zelden een band zo goed de sfeer van weleer horen spelen, kreeg het gevoel dat ik weer was aanbeland in de tijd toen Derrick Morgan gun fever zong, Desmond Dekker een wereld hit kreeg met Israelites en Toots 54 -46 schreef. Naast de roots muziek die uit Jamaica komt graven de Upsessions nog iets verder, in het openingsnummer mocca cowboy rides again hoor je Mexicaanse invloeden in terug. In het nummer oh cinnamon gaan ze terug naar waar het mee begonnen is calypso, veel Jamaicaanse artiesten haalden uit die muziek hun inspiratie. De tekst van ease up Adina zou voor veel mensen in ieder geval voor mij wel is autobiografisch kunnen zijn. Fatty fatty is een mooi eerbetoon voor mensen zoals ik die niet slank zijn, je hoeft er tenslotte toch niet uit te zien als een mager varken die de media je graag voorschotelt en wat klinkt die melodica toch aanstekelijk. 12 rounds staat er op de voorkant van het cd hoesje maar wel twaalf nummers die je vanaf de eerste noot tot aan het einde toe knock out slaan. Met een beetje airplay zou beat me reggae zo een (wereld wijde) hit kunnen worden. Vertelden ze op hun cd presentatie in de Melkweg nog vol trots dat ze in het voorprogramma van de Specials mochten spelen, was er zelf dit keer niet bij in Paradiso, maar heb de Specials nog gezien in het begin van hun carrière en daar doen the Upsessions live niet voor onder. Below the Belt is een album dat bij iedere ska/rocksteady/reggae liefhebber in de kast behoort te staan. Jamaican soul made in Holland beter is er niet.
maandag 19 september 2011
zondag 4 september 2011
We remember Gregory Isaacs
Op we remember Gregory Isaacs brengen hedendaagse reggae artiesten een eerbetoon aan de vorig jaar op 59 jarige leeftijd overleden zanger. Gregory Isaacs kreeg buiten de reggae scene bekendheid met het nummer night nurse. Op deze dubbel cd wordt dit nummer gezongen door Romain Virgo die een uitvoering ten gehore brengt die niet onder doet voor de originele versie. Chevaughn maakt van red rose for Gregory een waar luisterlied daar waar de meeste artiesten zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke versies blijven, maakte hij er iets heel eigens van. De meeste artiesten die op dit album een bijdrage geleverd hebben kon ik wel maar Alaine was voor mij de grote onbekende, haar versie van tune in kreunt ze je, net zoals Gregory Isaacs dat kon in de jaren 70, je bijwijze van spreke naar een hoogtepunt kippenvel moment. 16 nummers telt dit schijfje niet alle uitvoeringen zijn even sterk, maar Tarrus Riley’s uitvoering van front door is een juweeltje. Als ik naar het laatste nummer van de cd luister en Duane Stephenson the border hoor zingen ben ik om het lijkt wel of alles wat die man zingt in goud veranderd. Op de tweede cd mag Dean Fraser zich uitleven met zijn sax op de instrumentale versies, iets waar je van moet houden maar je kan er wel lekker op meezingen. We remember Gregory Isaacs is een waardig eerbetoon aan de te jong gestorven king of lovers rock. Ondanks dat sommige versies niet onder doen voor de door Gregory ooit op plaat gezette nummers, gaat er toch niks boven Gregory zelf. We remember Gregory is een mooi album als je even wat anders wil horen dan de cool ruler zelf.
Abonneren op:
Posts (Atom)