Einde jaarlijstjes zoals gewoonlijk weer twee lijstjes omdat
er in Nederland ook fantastische muziek gemaakt word waarvan een hoop artiesten
je niet of nauwelijks hoort op de radio. De meeste populaire zenders komen
overdag toch niet verder dan de plaatjes die in een hitlijst staan. Ieder jaar
verschijnen er een hoop prachtige albums, soms verschijnen er ook platen dat je
denkt hoe kan zo’n artiest zo’n plaat uitbrengen? The bravest man van Bobby
Womack (gemaakt voor de vele dollars die hij er ongetwijfeld voor gekregen
heeft) is wat mij betreft het slechtste album van 2012 wat er verschenen is.
Het is in ieder geval zijn slechtste plaat ooit.
De terug keer van Doe Maar
maar het nieuwe schijfje versies/limmen tapes ben ik niet van onder de indruk,
hadden ze beter niet kunnen doen. Rene van Collem zei het al in een interview vergeet
die plaat doe de dub was zijn favoriete album en daar sluit ik me bij aan. Symphonica
in Rosso is toch weer een feest der herkenning waar je gezellig op mee huppelt.
Op het moment dat ik mijn lijstje samen stelde, stelde ik een eis dat ik van alle
artiesten die in mijn lijstjes staan een tastbaar product van in huis heb. Met
mp3-tjes heb ik niks leuk als je ze gratis kan downloaden en onderweg kan
luisteren. Hannah Williams and the Taste Makers album a hill of feathers viel
af wel gekocht bij de artiest zelf maar is nog niet binnen. Maar dit zijn mijn favorieten
Een paar jaar geleden maakte Toots een plaat True love met
diverse gastartiesten, een album waar hij in Amerika zelfs een prijs voor
gekregen heeft. Op zijn nieuwe album unplugged on Strawberry Hill speelt Toots wederom
oude nummers, nummers die al jaren op zijn setlist staan, maar dan nu akoestisch.
Had ook eerst mijn twijfels maar op unplugged on Strawberry Hill is hij
ouderwets op dreef. Toots toch een van de grondleggers van de reggae heeft er
duidelijk zin in, hij was toch de eerste die over reggae zong (do the reggay). Nummers
die vaak door anderen ook aan het vinyl werden toevertrouwd zoals Pressure drop
(Clash), Monkey man (Specials). Oudgediende
Hopeton Hibbert op bas en Sydney Watson op percussie, zijn twee dochters als
achtergrondzangeressen waar hij een duet mee doet (True love). Op dit schijfje nu is geen lang uit gesponnen
versies met een tempo versnelling op het eind of 1, 2, 3 times waar hij zijn
publiek mee bij zijn show betrekt. Maar hoog in de bergen heeft hij zich
beperkt daar waar het omdraait de kracht van zijn liedjes. Alles lijkt in een
keer te zijn opgenomen.
De documentaire reggae got soul geeft een mooi
overzicht van het ontstaan van the Maytals en Toots carrière. Soms zijn kleine
dingen heel waardevol het moment dat Toots verteld over zijn jeugd, dat hij
zijn lunchpakketje vaak weg gaf aan een kind die helemaal niets te eten had
omdat zijn of haar ouders weinig te besteden hadden. Helaas anno 2012 is er nog
steeds veel armoede. Mooi film materiaal uit de jaren 60, diverse artiesten die
met lof over de zanger spreken prima docu. Van het optreden die Toots in 1982
voor Rockpalast gaf zijn er 5 nummers als een soort bonus aan toegevoegd,
jammer dat niet het hele optreden er op staat, want wat zijn ze daar toch goed
op dreef. Bonnie Raitt zei het al in de documentaire he is a badass soulsinger die
na al die jaren niets aan stemkracht verloren heeft, en met unplugged on
Strawberry Hill een album heeft uitgebracht die je gerust tot een van zijn betere
platen uit zijn carrière kan beschouwen.
****
Na de eerste uitzending hoorde ik Gerard Ekdom zeggen muziek
is terug op tv? Hoezo terug er zijn altijd programma’s geweest die aan muziek
deden, de VPRO heeft het geprobeerd met de Nederpopshow. De Tros heeft toch
muziekfeest op het plein en in de shows van Paul de Leeuw waren toch ook vaak
artiesten te gast. Goed wel vaak de zelfde artiesten als de zesde single van
het laatste album van Ilse de Lange uit was kwam ze ook voor de zesde keer in
het zelfde programma langs om haar laatste liedje te promoten. Als je van de
muziek houdt die de wat mij betreft inmiddels tot kleinste familie van
Nederland behoort uitzend, volgens mij hebben ze alleen nog leden die in Volendam
wonen, zit je bij die omroep goed. De artiesten zingen in ieder geval wel is
waar live mee met een tape, maar playbacken niet, bij onze zuiderburen heb ik
wel is naar een soort gelijk programma gekeken en daar traden de artiesten
gewoon met een echte band op. Hier kan dat schijnbaar niet omdat het anders te
duur wordt, daar omroepen ook moeten bezuinigen moeten programma’s zo goedkoop
mogelijk gemaakt worden.
Met de komst van zenders als MTV en TMF in de begin jaren 80
verdween ook na achttien jaar Toppop van het scherm. Logisch je gaat niet de
hele week wachten op een nieuwe uitzending van Toppop als je op die andere
zenders elke dag je favoriete clip kon zien. Ook ik ben op gegroeid met Toppop
en zat elke week voor de buis te kijken naar Ad Visser welke plaatjes hij nu weer aankondigde, en als
er geen beeld materiaal was keek je naar Penney de Jager en haar ballet toen
kon dat nog nu niet meer. Ja in mijn jonge jaren ging ik trouw elke week naar
de platenzaak Capricio op de Johan Huizingalaan om de nieuwe top 40 te halen.
Hopende dat je favoriete artiest was gestegen in de lijst en het liefst op
nummer 1 was aanbeland. Mijn eerste lp die ik kocht toen was Cosmo's factory van
Creedence Clearwater Revival, eerste single kan ik me niet meer herinneren, wel
mijn eerste officiële gratis download en tevens mijn laatste die was van
Karmakonga met het nummer stranger een band die niet meer bestaat jammer.
Nu is Toppop terug aangepast aan deze tijd maar na een paar
afleveringen zijn ze nog steeds zoekende. De eerste aflevering was naar mijn
idee geen succes, had het idee of er niet van te voren geoefend was maar alles
in een keer was opgenomen. Twitterde toen dat het een soort 3FM radio op tv
was. Een artiest of band de straat op sturen om geld in te zamelen voor een
goed doel opzich niks mis mee, maar dat filmpje van Go Back To The Zoo is toch
te triest voor woorden, als ik in die band zou zitten zou ik me ervoor schamen
zo slecht was het. De week daarna mocht George Baker op pad, niks tegen de man
maar als ik hem op de hoek van een winkelstraat zou zien spelen, dan is het
eerste wat in mij op zou komen is de man failliet, relatie op de klippen
gelopen, dakloos geworden? Dat ze aandacht schenken aan serious request o.k. en
dat ze in de uitzending vertellen hoeveel de artiest heeft opgehaald voor een
goed doel prima maar plak dat dan niet op een bord, waardoor het ongewild een
soort wedstrijd is geworden van wie haalt het meeste geld op. De filmpjes die
ze kort herhalen van de andere artiesten die hier aan meegewerkt hebben zit ik
ook niet op te wachten lijkt dwdd wel.
Flauwe items in het programma is o.a. een kijkje nemen in de
kleedkamer van een artiest, totaal niet interessant nog flauwer vond ik dat je
je zelf mocht filmen als een artiest tijdens een optreden een bekende hit zong.
Gerard zei het toch echt film je zelf met je mobiel als Lionel Richie hello
zingt, schets mijn verbazing als ik een week later kijk dat ik ook stukjes zie
van mensen die zichzelf al zingend op de bank thuis hadden gefilmd en dat dat
ook werd uitgezonden. Tuurlijk zingt Lionel dat nummer maar stiekum hoopte ik
dat het betreffende nummer niet gespeeld zou worden, want dan valt zo’n item natuurlijk
in het niet.
Het eerste plaatje van ….. dat is opzich wel leuk, dat
Erik de Zwart daar zat en iets verteld over Shocking Blue en hoe hij met die
muziek in aanraking is gekomen. Jammer dat ze daar niet een serieus item van
hebben gemaakt, ga bij echte fans/verzamelaars langs en maak daar een item
over. Onlangs is er een prachtig boek over de Golden Earring verschenen,
Earring gek met ongelooflijk veel informatie over wat er van de band in de loop
der jaren is verschenen. Zulk soort dingen boeit mij nou, maar dat zal voor het
grote publiek niet interessant zijn.
Hoofdmoot van het programma is toch de live muziek, op welk
podium de artiest ook staat hij of zij moeten het elke keer weer waar maken.
Jammer dat ze dan de uitzending van 27 oktober beginnen met Nielson die dan een
liedje van Doe Maar zingt. Waarom niet 3FM talent Yori Swart nog een nummer
laten zingen ipv Nielson die je al vaak genoeg hoort op de radio? Of het
programma beginnen met een artiest/band
die hun muziek in eigen beheer uitbrengen. Een andere optie zou zijn om te
beginnen met een videoclip van een bij het grote publiek onbekende artiest of
band te laten zien. In zijn radio programma nodigt Gerard toch vaak minder
bekende artiesten uit, Secret Rendezvous is daar een goed voorbeeld van . Hebben met
de middelen die ze ter beschikking hadden een prima clip gemaakt naar mijn idee,
die best wel een keer op tv vertoond zou mogen worden. Wat betreft de hitlijst waar het programma
omdraait zouden ze best wel met minder fragmenten af kunnen doen. Gerard
vertelde over de laatste single van Blof dat het een vertaling uit het Duits
was, was ik benieuwd van wie het origineel is maar dat vertelde hij er niet
bij. Frank Boeijen zei het niet zolang geleden al in een interview mensen
willen ook iets anders horen dan alleen maar hits en daar kan ik me volmondig
bij aansluiten.
Een rock & roll hall of fame met alleen maar Nederlandse
artiesten top, Herman Brood is een geweldige keuze die heeft echt iets los
gemaakt in de muziekwereld hier en niet de artiesten die in een populair
tv programma op een commerciële zender nieuw tussen aanhalingstekens talent
begeleiden. In Nederland hadden en hebben we nog steeds heel veel goede
artiesten, de Cats hebben toch Volendam op de kaart gezet met hun palingsound.
Cuby & the Blizzards hebben veel voor de Nederlandse blues betekend, Ivy
Green voor de punk. Maar als ik er maar 1 zou mogen nomineren zou ik kiezen
voor de te jong overleden en inmiddels allang weer vergeten Nadieh, zij zal er
nooit inkomen er zal eerder gekozen worden voor Anouk ook niks mis mee.
Toppop 3 zoals het nu heet prima dat het weer terug is op
tv, presentatie zou iets beter kunnen heb nog steeds het gevoel dat de
presentator soms twee zinnen tegelijk probeert uit te spreken. Misschien geeft
dit programma andere omroepen inspiratie om weer is een serieus muziekprogramma
te gaan maken die niet commercieel gericht is. Hopelijk verdwijnt Toppop aan
het einde van het tv seizoen niet van de buis en kunnen we er nog jaren lang
van genieten.
BB King noemde hem ooit de redder van de blues, als een van
je grote voorbeelden dat tegen je zegt kan je daar als artiest maar wat trots
op zijn. Redder van de blues daar kan je je vraagtekens bij zetten er zullen
altijd nieuwe artiesten opstaan die de blues op hun manier vertegenwoordigen.
Goed Robert Cray was dan wel weer een artiest die met een aantal nummers de
hitlijsten bestormde in de jaren 80. Voor veel artiesten een droom maar ik
haakte toen af, Bad influence is nog steeds een geweldig album net zoals de
opvolger False accusations prima mix van blues en soul. Het album Strong
persuader deed mij niet veel opzich niks mis mee, maar een aantal nummers vond
ik te doordacht, het pure ontbrak volgens mij bij sommige liedjes die op die
plaat stonden. Na het album Showdown met een toch wat commerciële plaat komen
vond ik niet kunnen. Van de single don’t be afraid of the dark werd ik niet
koud of warm van, doordat het vaak op de radio te horen was ging het nummer me uiteindelijk
tegenstaan. Nu in 2012 komt Robert met een nieuw schijfje nothin but love, nog
steeds goed bij stem, en zijn sound is in al die jaren niet veranderd.
Op de
limited deluxe edition staan 11 nummers waarvan het laatste nummer een live
versie van you belong to me van Magic Sam als bonus track is toegevoegd. Live
was de man indrukwekkend ooit is een mooi optreden gezien van de man jaren
geleden in de Meervaart. Zelfs in Carré heb ik hem mogen aanschouwen, vergeet
ik nooit meer, vooral omdat ik het laatste kaartje voor zijn show had
bemachtigd en de hele show op de grond had gezeten.
Maar wat nothin’ but love tot zo’n goede plaat maakt naast
de uitstekende produktie en het prachtige boekje met info over de nummers en de
making off van het album, is dat Robert geloofwaardig is, je gelooft hem over
dat gene wat hij zingt. In het meer dan acht minuten durende I’m done cryin’
zingt hij over mensen die alles kwijt raken baan partner huis maar je blijft
toch de persoon die je bent. Prachtige toevoeging van strijkers die het nummer
net dat beetje meer mee geven, alleen al voor dit nummer is het de moeite waard
om deze schijf in huis te halen kippenvel. Nothin’ but love is vooral een
groepsplaat geworden iets wat je ook terug hoort op het album en wat leveren
relatieproblemen toch mooie nummers op als sadder days en fix this. Bobby
Parkers blues get off my shoulder is hem op het lijf geschreven. Laten we maar
hopen dat de blues nog heel lang op Roberts schouder blijft zitten want nothin’
but love behoort tot een van zijn beste platen uit zijn carrière. Indrukwekkend
album geen hits hoeft ook niet maar wel tien studio nummers waar je maar geen
genoeg van kunt krijgen.**********************************
Uplifting
noemde ze haar muziek ooit in een interview maar dan wel muziek met een
boodschap. In like a lioness zingt ze dat ze zo sterk als een leeuwin moet zijn,
op moet passen voor mensen die haar gouden bergen beloven maar alleen aan
zichzelf denken. Een vaak terugkerend onderwerp en niet alleen in de reggae
scene is het roken van stuf waar je normaal gesproken je lekkerder door gaat
voelen. Free it up is een actueel nummer nu over niet al te lange tijd in
Amsterdam de wietpas ingevoerd gaat worden, verdwijnt alles in de illegaliteit
en zal de overlast waarschijnlijk alleen maar toenemen. Laat de mensen die daar
van willen genieten ook daadwerkelijk van genieten en niet door ze eerst te
laten registreren weg met die pas.
Op High Paw werkte ze samen met een
diversiteit aan producers en bands, waarop ze haar eigen teksten zingt, is
daardoor een gevarieerd album geworden. Dat ze niet stil zit blijkt wel uit de
remix van het nummer Irie ze had ook gemakkelijk de oorspronkelijke versie op
het album kunnen zetten, nu mag Natty D zijn tekst toasten. Dat je door het
luisteren van muziek geïnspireerd kan raken en er veel van kan leren hoor je in
het nummer music teach me, hoe simpel een liedje soms kan zijn en toch nog iets
over je zelf vertellen. Mensen die tegen haar liegen daar houdt ze al helemaal
niet van, schrijf ik maar wat ik vind. High Paw is een knap debuut die niet
alleen op zondag het zonnetje in je huis laat schijnen. Roots reggae met
Jamaican feelings waar je de liefde voor muziek in terug hoort. Leah zal zeker
slagen met haar missie.