Maceo Parker

Maceo Parker ging voor zijn nieuwe live album soul classics wederom de samenwerking aan met de WDR big band. In 2007 verscheen al de dubbel live cd roots and grooves met op de eerste cd een mooi eerbetoon aan Ray Charles.  Maceo brengt op dit album een tribute aan zijn favoriete soul helden van Aretha, Stevie tot een Sam Dees. Bij het grote publiek is Maceo toch het meest bekend om zijn bijdrage bij de godfather of soul, het album opent dan ook met papa’s got a brand new bag, waarin Maceo laat horen vocaal, hij is naar mijn mening geen wereld zanger, niet onder doet voor een Bobby Byrd of de soulbrother nr 1 James Brown. 

Zelf heb ik de man diverse malen gezien en de eerste keer dat hij met Fred Wesley en Pee Wee Ellis in Paradiso stond wat geweldig was dat. Ik stond toen rechts boven en op een gegeven moment stond Maceo met een grote glimlach op zijn gezicht naast me. Toen speelde ze nog het eerste uur alleen oude bebop nummers alle optreden die ik daarna gezien heb was het 2% jazz and 98% funk. In I wish is een mooie glansrol weggelegd voor drumster Cora Coleman en bassist Christian McBride mooi samenspel in dienst van de muziek geen overdreven solo’s. Net zoals op roots en grooves draait het op dit album om de muziek geen  1 time 2 times, zoals je vaker hoort op live albums om het publiek maar mee te laten doen. Yesterday I had the blues een mooie ballad, kende de uitvoering van Harold Melvin and the Blue Notes, maar dit is toch fraai gezongen. Het album sluit af met een eigen nummer come by and see. Op soul classics stijgen zowel Maceo als de WDR big band weer ver boven zich zelf uit. Maceo Parker heeft nog steeds soul soul power wel te verstaan. Verplichtte kost

The Bamboos medicine man

Op hun vijfde album medicine man gooien the Bamboos het over een andere boeg, de rauwe instrumentale funky soul, die soms aangevuld was met zangeressen als Alice Russell en Kylie Auldist, heeft plaatsgemaakt voor een meer moderne soul/pop geluid. Alice is niet te horen maar Kylie is gebleven en op dit schijfje te horen op 4 nummers, gaat  in what I know en cut me down ouderwets te keer. Hello stranger duet met Ella Thompson gaf mij een begin jaren zeventig gevoel. Dollar man Aloe Blacc die het schijfje opent met where does the time go overklast met dit nummer al zijn vorige opnames die toch ook niet mis zijn. Het zou niet verkeerd zijn als the Bamboos Aloe op een van zijn volgende albums hem zouden begeleiden. Niet alle gastartiesten kwamen mij bekend voor van Tim Rogers had ik nog nooit gehoord maar zijn bijdrage I got burned krijg je na èèn keer luisteren al niet meer uit je kop. Wat een soul heeft die man in zijn stem, hij klinkt in dat nummer alsof er een nieuwe Curtis Mayfield is opgestaan. The Wilhelm scream cover van James Blake hier gezongen door Megan Washington doet me meer dan de originele versie zelf, mooie midtempo cover waar ziel en zaligheid samen komen. Medicine man is een verrassend album geworden die na elke draai beurt steeds beter wordt en eigenlijk  op elk feestje thuis hoort. 

Uitmarkt 2012

Tot een paar jaar terug had ik niks met de Uitmarkt, artiesten die in een half uur mogen laten zien wat ze kunnen niks voor mij dacht ik toen, zelf ga ik liever naar een voorstelling waar de artiest de hele avond mag vullen. Festivals zijn ook niet aan mij besteed, zie mezelf niet meer tussen die massa mensen staan waarvan je je af kan vragen of ze nu voor de artiesten komen of om later te kunnen zeggen daar ben ik bij geweest. Op de meeste festivals spelen tegenwoordig artiesten  die je ook in het clubcircuit kan zien, waarom dan nog afreizen naar een andere stad? Vroeger toen het North Sea Jazz Festival nog wat voorstelde, tegenwoordig is de jazz en blues daar ver te zoeken, hitparade artiesten nemen de overhand, nam ik de trein richting Den Haag.  Miles Davis was zo’n artiest waarvoor ik die kant op ging, goed hij heeft ooit nog is een optreden in de Ahoy gegeven, maar die man zag je niet in de bekende zalen. 

Mijn kennismaking, de eerste keer dat ik de Uitmarkt bezocht was in 2009 om naar the Girls behind the scene te kijken op de Nieuwmarkt. De laatste jaren houden ze de opening van het nieuwe cultuurseizoen op het Museumplein. Als ik op vrijdagavond het plein betreedt is het eerste wat me opviel de andere indeling van de podia’s, er is zelfs een podium minder en er liggen overal houten vlonders zodat je niet meer door het natte gras hoeft te lopen. Sindsdien de optredens op het Museumplein gehouden worden zit het ook niet mee met het weer, zouden ze daar soms een abonnement op hebben al die regen die er elke keer weer valt. Een paraplu is dan ook geen overbodige luxe, het levert wel een aardig plaatje op mensen die onder hun paraplu naar een voorstelling kijken. Ik vind het maar onhandige dingen dan maar een foto minder en ergens schuilen de meeste regen valt toch naast je op de grond. 

De echte opening van de Uitmarkt werd verzorgt door TenTempiés hun mix van ska en reggae kon mij wel bekoren, zoals ook de twee andere artiesten die later op de avond  het Remix podium op zijn kop zette. Na de show van TenTemPiés werd de bezoeker vezocht richting hoofdpodium te gaan om naar de tv opening van het cultuurseizoen te kijken. Laat de optredens op het UPC podium links liggen en ga naar het verlaten deel van het Museumplein. Niet dat ik iets tegen de artiesten heb die daar èèn nummer ten gehore mochten brengen. Marike Jager is een geweldige zangeres die elke keer weer opnieuw blijft verrassen en de New Cool Collective prima band toch? Uiteindelijk sta ik bij het muziek en theaterdorp lege banken te fotograferen, althans ik doe daar een poging toe. Oefenen is altijd goed, dat het merendeel van de foto’s ook weer meteen van mijn geheugenkaart worden gewist is mijn keuze. Ja ben nogal kritisch op dat gene wat ik fotografeer en zelden tevreden. Als ik terug wandel wordt de Kik aangekondigd, Simone is wel het prijsnummer van hun album maar ik vind het een door de media overgewaardeerde band, ze zijn o.k. maar niet zo goed als men ons wil doen geloven. 

 

Terug naar het Remix podium voor Sarah Jane heb haar dit jaar diverse malen gezien en voor de Uitmarkt had ze haar band aangevuld met blazers. Op het Roots Open Air festival werd de Xperience nog aangekondigd als de Nederlandse Roots daar kan ik niks aan toevoegen. Geweldig zijn ze. De set die Sarah Jane neerzette was er wel een van internationale klasse wat een power die blazers erbij maakten het helemaal af. Een show die niet onder doet voor die van een Ledisi of een Jill Scott. Zie haar over een paar jaar dat ze zalen zoals Paradiso uitverkoopt en de menigte zoals Hazes ooit zong in èèn van zijn nummers uit zijn bol laat gaan. Secret Rendezvous afsluiter op het Remix podium van die avond zette een gedegen show neer die elke keer anders is maar wel steeds van hoog niveau is. 

De zaterdag begon voor mij met een cursus fotografie bij West Side Stories bijna bij mij om de hoek,  je leert er om beter te kijken hoe je een foto meer inhoud kan geven. Ben er nu een aantal keer geweest en sommige cursisten hebben daar een hele goede kijk op beter dan ik dat heb. Na de cursus meteen richting Museumplein maak nog net het laatste deel van het optreden van Janne Schra mee, mooie stem maar niet het soort muziek waar ik warm voor loop. Dat heb ik ook met Beatrice van der Poel zie mezelf niet 2 uur in het theater zitten om naar haar liedjes te luisteren, dat is ook één van de redenen waarom ik in mijn leven weinig naar jazz concerten ben geweest en dan die pauze tussendoor verschrikkelijk. In het theater een pauze o.k. na een uur wil je wel even je benen strekken, maar tegenwoordig maak je ook bij popconcerten vaak mee dat de artiest een pauze inlast, is dat om de kassa van de bar te laten rinkelen? Steve Earle hield vorig jaar ook een pauze bij zijn optreden maar als de man uiteindelijk dan toch zo’n 2½ uur speelt  hoor je mij niet klagen. Maar of ik de volgende keer weer naar zijn optreden ga geen idee. Je kan je geld maar èèn keer uitgeven en ik graag nieuwe artiesten wil zien.

 

Deze dag zie ik veel voorstellingen. Anny die verwoede pogingen deed om als een Janis Joplin te klinken en het niet eens zo slecht deed. Er was maar èèn Janis en je kan beter je zelf zijn op een podium dan iemand proberen na te doen. Eigenlijk had ik me in de tijd vergist dacht dat op dat tijdstip Celine Cairo zou spelen, die een uur later wel indruk zou maken in ieder geval op mij. Mooie set, nieuwe violiste bij haar band of ze er al jaren bij hoort, plaats vervangde bassist die het goed deed volgens mij. Goed Celine zelf zal ongetwijfeld wel dingen gehoord hebben die misschien niet helemaal o.k. waren maar als je in mag vallen en het zo doet petje af. Kippenvel. 

Doordat ik veel verschillende optredens zie maak ik de fout om dat gene wat ik gezien heb niet te omcirkelen in het programma boekje. Dom dom dom. Zie de finale van music & voice singer/songwriter voor mij allemaal winnaars.

Neem nog een stukje mee van Jazz 4 kids leuk om te zien hoe ze jeugd bij muziek betrekken.  Later die dag zie ik op het zelfde podium het Willem Breuker Kollektief geen gemakkelijke kost, muziek waar je echt naar moet luisteren wil je niet gek worden althans ik dan. Als de presentatrice na afloop aan een meisje van een jaar of 7 vraagt of ze het mooi vond en van jazz hield werd deze vraag volmondig met ja beantwoord, en zei ze dat ze op trompet les zit. De trompettist van het Kollektief bood meteen zijn trompet aan haar aan om een paar noten te spelen, waarna een kleine ovatie niet uit bleef. Kan ze toch aan haar muziekdocent vertellen dat ze op de Uitmarkt gespeeld heeft, heeft ze toch alvast een hoogte punt uit haar nog prille carrière. Een ander hoogte punt van die dag waren voor mij the La La Lies onvervalste rock & roll zonder al die poeha uitstekende afsluiter op het Remix podium. Trijntje mocht zaterdag de dag afsluiten op het hoofdpodium prima band, jammer dat ze voor voorspelbare gasten had gekozen Edsillia en Berget kennen we nu wel, gebruik de Uitmarkt om nieuw onbekend talent aan je fans te laten horen.  Maar goed zo denk ik erover, ik ben altijd al een voorstander geweest om nieuwe talent een kans te geven.

Zondag is er toch even twijfel kijk naar de donkere wolken buiten even later plenst het van de regen, laat me niet uit het veld slaan en ga toch weliswaar later dan in mijn planning stond. Deze dag zie ik twee optredens binnen koorzaal Concertgebouw. Laat me graag verrassen van Ebraam had ik nog nooit van gehoord, een mix van fusion en jazzrock later op die middag zie ik in dezelfde zaal Susanne Alt en haar deels nieuwe band ook een mooi optreden geven. Steunde de artiest door haar laatste cd te kopen. Jammer dat ik haar laatst niet in het Oosterpark heb gezien en gesproken waar ze Sarah Jane had zien optreden. Deelde haar mening over de band en Sarah. 

De volgende dag twitterde ze dat ze had genoten van het optreden en dat ze het iets rustiger aanging doen, want als Susanne zelf niet op het podium staat dan support ze wel ergens een artiest waar ze fan van is. Op het Remix podium zie ik nog kunstbende en zoals in het programmaboekje omschreven als introducing top talents in mbo music education. Zag een band waarvan de gitarist zanger in knowtime twee snaren brak en geen reserve gitaar had meegenomen goede les voor de volgende keer. Juist doordat hij twee snaren brak voelde ik de emotie en plezier waarmee hij en zijn band op het podium stonden, alles geven op dat moment wat je in huis hebt. In het verleden heb ik genoeg bekendere artiesten gezien die een routine show afwerkte, maar helemaal loos gaan en er zelf ook van genieten is toch het mooiste wat er is. Op dat zelfde Remix podium heb ik in het weekend ook twee dansgroepen gezien waar zowel jong als oud van kunnen genieten in het theater. Het is me dan ook niet echt gelukt om daar een redelijke foto van te maken. 

Om zeven uur plof ik neer op een stoel en luister naar het Barana Trio Arabische muziek, had het wel een beetje gehad, de Uitmarkt naderde zijn einde. Langzaam aan werd ook begonnen met het afbouwen van al die tenten, veel mensen gingen al richting huis of de stad in. Zie dat er ook veel  mensen arriveren om de musical sing a long bij te wonen, voor mijn gevoel trekt dat toch veel bezoekers die je het hele weekend niet ziet op de Uitmarkt, maar alleen daarvoor komen en hopen dat ze op tv te komen. Aan mij zijn dat soort dingen niet besteedt, blijf het jammer vinden dat de publieke omroepen weinig doen om nieuw talent een kans te geven op tv. Wandel naar het I Amsterdam kunstwerk en betrap mezelf erop dat ik toeristen die voor het verplaatsbare kunstwerk staan sta te fotograferen. Erger nog sommigen zwaaien ook nog naar mij als of ze denken dat ik een beroepsfotograaf ben en dat ze in een krant of op internet komen te staan bij een bekend dagblad of tijdschrift. 

Een artiest die ook op de Uitmarkt stond heeft zijn programma laat je ontroeren genoemd, in het komende seizoen zal ik me zeker laten ontroeren maar dan wel door artiesten die daadwerkelijk goed in hun vak zijn.