Toppop 3

Na de eerste uitzending hoorde ik Gerard Ekdom zeggen muziek is terug op tv? Hoezo terug er zijn altijd programma’s geweest die aan muziek deden, de VPRO heeft het geprobeerd met de Nederpopshow. De Tros heeft toch muziekfeest op het plein en in de shows van Paul de Leeuw waren toch ook vaak artiesten te gast. Goed wel vaak de zelfde artiesten als de zesde single van het laatste album van Ilse de Lange uit was kwam ze ook voor de zesde keer in het zelfde programma langs om haar laatste liedje te promoten. Als je van de muziek houdt die de wat mij betreft inmiddels tot kleinste familie van Nederland behoort uitzend, volgens mij hebben ze alleen nog leden die in Volendam wonen, zit je bij die omroep goed. De artiesten zingen in ieder geval wel is waar live mee met een tape, maar playbacken niet, bij onze zuiderburen heb ik wel is naar een soort gelijk programma gekeken en daar traden de artiesten gewoon met een echte band op. Hier kan dat schijnbaar niet omdat het anders te duur wordt, daar omroepen ook moeten bezuinigen moeten programma’s zo goedkoop mogelijk gemaakt worden. 

Met de komst van zenders als MTV en TMF in de begin jaren 80 verdween ook na achttien jaar Toppop van het scherm. Logisch je gaat niet de hele week wachten op een nieuwe uitzending van Toppop als je op die andere zenders elke dag je favoriete clip kon zien. Ook ik ben op gegroeid met Toppop en zat elke week voor de buis te kijken naar Ad Visser  welke plaatjes hij nu weer aankondigde, en als er geen beeld materiaal was keek je naar Penney de Jager en haar ballet toen kon dat nog nu niet meer. Ja in mijn jonge jaren ging ik trouw elke week naar de platenzaak Capricio op de Johan Huizingalaan om de nieuwe top 40 te halen. Hopende dat je favoriete artiest was gestegen in de lijst en het liefst op nummer 1 was aanbeland. Mijn eerste lp die ik kocht toen was Cosmo's factory van Creedence Clearwater Revival, eerste single kan ik me niet meer herinneren, wel mijn eerste officiële gratis download en tevens mijn laatste die was van Karmakonga met het nummer stranger een band die niet meer bestaat jammer. 

Nu is Toppop terug aangepast aan deze tijd maar na een paar afleveringen zijn ze nog steeds zoekende. De eerste aflevering was naar mijn idee geen succes, had het idee of er niet van te voren geoefend was maar alles in een keer was opgenomen. Twitterde toen dat het een soort 3FM radio op tv was. Een artiest of band de straat op sturen om geld in te zamelen voor een goed doel opzich niks mis mee, maar dat filmpje van Go Back To The Zoo is toch te triest voor woorden, als ik in die band zou zitten zou ik me ervoor schamen zo slecht was het. De week daarna mocht George Baker op pad, niks tegen de man maar als ik hem op de hoek van een winkelstraat zou zien spelen, dan is het eerste wat in mij op zou komen is de man failliet, relatie op de klippen gelopen, dakloos geworden? Dat ze aandacht schenken aan serious request o.k. en dat ze in de uitzending vertellen hoeveel de artiest heeft opgehaald voor een goed doel prima maar plak dat dan niet op een bord, waardoor het ongewild een soort wedstrijd is geworden van wie haalt het meeste geld op. De filmpjes die ze kort herhalen van de andere artiesten die hier aan meegewerkt hebben zit ik ook niet op te wachten lijkt dwdd wel. 

Flauwe items in het programma is o.a. een kijkje nemen in de kleedkamer van een artiest, totaal niet interessant nog flauwer vond ik dat je je zelf mocht filmen als een artiest tijdens een optreden een bekende hit zong. Gerard zei het toch echt film je zelf met je mobiel als Lionel Richie hello zingt, schets mijn verbazing als ik een week later kijk dat ik ook stukjes zie van mensen die zichzelf al zingend op de bank thuis hadden gefilmd en dat dat ook werd uitgezonden. Tuurlijk zingt Lionel dat nummer maar stiekum hoopte ik dat het betreffende nummer niet gespeeld zou worden, want dan valt zo’n item natuurlijk in het niet. 

Het eerste plaatje van ….. dat is opzich wel leuk, dat Erik de Zwart daar zat en iets verteld over Shocking Blue en hoe hij met die muziek in aanraking is gekomen. Jammer dat ze daar niet een serieus item van hebben gemaakt, ga bij echte fans/verzamelaars langs en maak daar een item over. Onlangs is er een prachtig boek over de Golden Earring verschenen, Earring gek met ongelooflijk veel informatie over wat er van de band in de loop der jaren is verschenen. Zulk soort dingen boeit mij nou, maar dat zal voor het grote publiek niet interessant zijn.  

Hoofdmoot van het programma is toch de live muziek, op welk podium de artiest ook staat hij of zij moeten het elke keer weer waar maken. Jammer dat ze dan de uitzending van 27 oktober beginnen met Nielson die dan een liedje van Doe Maar zingt. Waarom niet 3FM talent Yori Swart nog een nummer laten zingen ipv Nielson die je al vaak genoeg hoort op de radio? Of het programma beginnen met  een artiest/band die hun muziek in eigen beheer uitbrengen. Een andere optie zou zijn om te beginnen met een videoclip van een bij het grote publiek onbekende artiest of band te laten zien. In zijn radio programma nodigt Gerard toch vaak minder bekende artiesten uit, Secret Rendezvous is daar een goed voorbeeld van . Hebben met de middelen die ze ter beschikking hadden een prima clip gemaakt naar mijn idee, die best wel een keer op tv vertoond zou mogen worden.  Wat betreft de hitlijst waar het programma omdraait zouden ze best wel met minder fragmenten af kunnen doen. Gerard vertelde over de laatste single van Blof dat het een vertaling uit het Duits was, was ik benieuwd van wie het origineel is maar dat vertelde hij er niet bij. Frank Boeijen zei het niet zolang geleden al in een interview mensen willen ook iets anders horen dan alleen maar hits en daar kan ik me volmondig bij aansluiten. 

Een rock & roll hall of fame met alleen maar Nederlandse artiesten top, Herman Brood is een geweldige keuze die heeft echt iets los gemaakt in de muziekwereld hier en niet de artiesten die in een populair tv programma op een commerciële zender nieuw tussen aanhalingstekens talent begeleiden. In Nederland hadden en hebben we nog steeds heel veel goede artiesten, de Cats hebben toch Volendam op de kaart gezet met hun palingsound. Cuby & the Blizzards hebben veel voor de Nederlandse blues betekend, Ivy Green voor de punk. Maar als ik er maar 1 zou mogen nomineren zou ik kiezen voor de te jong overleden en inmiddels allang weer vergeten Nadieh, zij zal er nooit inkomen er zal eerder gekozen worden voor Anouk ook niks mis mee.  

Toppop 3 zoals het nu heet prima dat het weer terug is op tv, presentatie zou iets beter kunnen heb nog steeds het gevoel dat de presentator soms twee zinnen tegelijk probeert uit te spreken. Misschien geeft dit programma andere omroepen inspiratie om weer is een serieus muziekprogramma te gaan maken die niet commercieel gericht is. Hopelijk verdwijnt Toppop aan het einde van het tv seizoen niet van de buis en kunnen we er nog jaren lang van genieten.

Robert Cray Band nothin' but love

BB King noemde hem ooit de redder van de blues, als een van je grote voorbeelden dat tegen je zegt kan je daar als artiest maar wat trots op zijn. Redder van de blues daar kan je je vraagtekens bij zetten er zullen altijd nieuwe artiesten opstaan die de blues op hun manier vertegenwoordigen. Goed Robert Cray was dan wel weer een artiest die met een aantal nummers de hitlijsten bestormde in de jaren 80. Voor veel artiesten een droom maar ik haakte toen af, Bad influence is nog steeds een geweldig album net zoals de opvolger False accusations prima mix van blues en soul. Het album Strong persuader deed mij niet veel opzich niks mis mee, maar een aantal nummers vond ik te doordacht, het pure ontbrak volgens mij bij sommige liedjes die op die plaat stonden. Na het album Showdown met een toch wat commerciële plaat komen vond ik niet kunnen. Van de single don’t be afraid of the dark werd ik niet koud of warm van, doordat het vaak op de radio te horen was ging het nummer me uiteindelijk tegenstaan. Nu in 2012 komt Robert met een nieuw schijfje nothin but love, nog steeds goed bij stem, en zijn sound is in al die jaren niet veranderd. 

Op de limited deluxe edition staan 11 nummers waarvan het laatste nummer een live versie van you belong to me van Magic Sam als bonus track is toegevoegd. Live was de man indrukwekkend ooit is een mooi optreden gezien van de man jaren geleden in de Meervaart. Zelfs in Carré heb ik hem mogen aanschouwen, vergeet ik nooit meer, vooral omdat ik het laatste kaartje voor zijn show had bemachtigd en de hele show op de grond had gezeten. 

Maar wat nothin’ but love tot zo’n goede plaat maakt naast de uitstekende produktie en het prachtige boekje met info over de nummers en de making off van het album, is dat Robert geloofwaardig is, je gelooft hem over dat gene wat hij zingt. In het meer dan acht minuten durende I’m done cryin’ zingt hij over mensen die alles kwijt raken baan partner huis maar je blijft toch de persoon die je bent. Prachtige toevoeging van strijkers die het nummer net dat beetje meer mee geven, alleen al voor dit nummer is het de moeite waard om deze schijf in huis te halen kippenvel. Nothin’ but love is vooral een groepsplaat geworden iets wat je ook terug hoort op het album en wat leveren relatieproblemen toch mooie nummers op als sadder days en fix this. Bobby Parkers blues get off my shoulder is hem op het lijf geschreven. Laten we maar hopen dat de blues nog heel lang op Roberts schouder blijft zitten want nothin’ but love behoort tot een van zijn beste platen uit zijn carrière. Indrukwekkend album geen hits hoeft ook niet maar wel tien studio nummers waar je maar geen genoeg van kunt krijgen.**********************************

Leah Rosier High Paw

Uplifting noemde ze haar muziek ooit in een interview maar dan wel muziek met een boodschap. In like a lioness zingt ze dat ze zo sterk als een leeuwin moet zijn, op moet passen voor mensen die haar gouden bergen beloven maar alleen aan zichzelf denken. Een vaak terugkerend onderwerp en niet alleen in de reggae scene is het roken van stuf waar je normaal gesproken je lekkerder door gaat voelen. Free it up is een actueel nummer nu over niet al te lange tijd in Amsterdam de wietpas ingevoerd gaat worden, verdwijnt alles in de illegaliteit en zal de overlast waarschijnlijk alleen maar toenemen. Laat de mensen die daar van willen genieten ook daadwerkelijk van genieten en niet door ze eerst te laten registreren weg met die pas.

Op High Paw werkte ze samen met een diversiteit aan producers en bands, waarop ze haar eigen teksten zingt, is daardoor een gevarieerd album geworden. Dat ze niet stil zit blijkt wel uit de remix van het nummer Irie ze had ook gemakkelijk de oorspronkelijke versie op het album kunnen zetten, nu mag Natty D zijn tekst toasten. Dat je door het luisteren van muziek geïnspireerd kan raken en er veel van kan leren hoor je in het nummer music teach me, hoe simpel een liedje soms kan zijn en toch nog iets over je zelf vertellen. Mensen die tegen haar liegen daar houdt ze al helemaal niet van, schrijf ik maar wat ik vind. High Paw is een knap debuut die niet alleen op zondag het zonnetje in je huis laat schijnen. Roots reggae met Jamaican feelings waar je de liefde voor muziek in terug hoort. Leah zal zeker slagen met haar missie.

Bob Marley in Dub Vol 1

31 jaar na zijn dood leeft Bob nog steeds, eerder dit jaar verscheen er al een documentaire over zijn leven en werd er weer een verzamel album van hem uitgebracht. Een album dat als je legend al in de kast hebt staan naar mijn mening niks toevoegt aan dat gene wat er al op de markt is verschenen. Nu is er een nieuwe nou ja echt nieuw is het album ook niet, tien van de elf nummers waren al in 2010 digitaal verkrijgbaar, uitgebracht. Om de fans toch maar weer dit schijfje te laten kopen staat er een nieuwe dub op lively up your dub gemixt door Scientist. Op in dub volume 1 staan elf dub/instrumentale tracks uit zijn Island periode gelukkig niet de instrumentale versies die Bob eerder al onder leiding van Lee Perry had opgenomen die zijn helaas al zo vaak uitgebracht. Jammer dat ze bij Tuff Gong geen enkele moeite hebben genomen om nuttige informatie te verstrekken, geen linernotes of info over opname datums. Roots rock dub verscheen eerder al op de luxe editie van Rastaman Vibration, waarom ontbrak op die uitgave de dub van crazy baldhead, of hebben ze dat nummer pas jaren later teruggevonden? Voor iemand die zoveel voor de muziek heeft betekend hadden ze meer zorg moeten besteden aan het bij behorende boekje, is naar mijn mening Bob onwaardig. Instrumentale of dub versies daar zal niet iedereen van houden maar ook de in deze uitgevoerde versies hoor je dat de muziek van Bob Marley nog steeds niets aan kracht heeft ingeboet. Mooi dat je nu gewoon een tastbaar exemplaar op vinyl of cd kan aanschaffen.