BB King noemde hem ooit de redder van de blues, als een van
je grote voorbeelden dat tegen je zegt kan je daar als artiest maar wat trots
op zijn. Redder van de blues daar kan je je vraagtekens bij zetten er zullen
altijd nieuwe artiesten opstaan die de blues op hun manier vertegenwoordigen.
Goed Robert Cray was dan wel weer een artiest die met een aantal nummers de
hitlijsten bestormde in de jaren 80. Voor veel artiesten een droom maar ik
haakte toen af, Bad influence is nog steeds een geweldig album net zoals de
opvolger False accusations prima mix van blues en soul. Het album Strong
persuader deed mij niet veel opzich niks mis mee, maar een aantal nummers vond
ik te doordacht, het pure ontbrak volgens mij bij sommige liedjes die op die
plaat stonden. Na het album Showdown met een toch wat commerciële plaat komen
vond ik niet kunnen. Van de single don’t be afraid of the dark werd ik niet
koud of warm van, doordat het vaak op de radio te horen was ging het nummer me uiteindelijk
tegenstaan. Nu in 2012 komt Robert met een nieuw schijfje nothin but love, nog
steeds goed bij stem, en zijn sound is in al die jaren niet veranderd.
Op de
limited deluxe edition staan 11 nummers waarvan het laatste nummer een live
versie van you belong to me van Magic Sam als bonus track is toegevoegd. Live
was de man indrukwekkend ooit is een mooi optreden gezien van de man jaren
geleden in de Meervaart. Zelfs in Carré heb ik hem mogen aanschouwen, vergeet
ik nooit meer, vooral omdat ik het laatste kaartje voor zijn show had
bemachtigd en de hele show op de grond had gezeten.
Maar wat nothin’ but love tot zo’n goede plaat maakt naast
de uitstekende produktie en het prachtige boekje met info over de nummers en de
making off van het album, is dat Robert geloofwaardig is, je gelooft hem over
dat gene wat hij zingt. In het meer dan acht minuten durende I’m done cryin’
zingt hij over mensen die alles kwijt raken baan partner huis maar je blijft
toch de persoon die je bent. Prachtige toevoeging van strijkers die het nummer
net dat beetje meer mee geven, alleen al voor dit nummer is het de moeite waard
om deze schijf in huis te halen kippenvel. Nothin’ but love is vooral een
groepsplaat geworden iets wat je ook terug hoort op het album en wat leveren
relatieproblemen toch mooie nummers op als sadder days en fix this. Bobby
Parkers blues get off my shoulder is hem op het lijf geschreven. Laten we maar
hopen dat de blues nog heel lang op Roberts schouder blijft zitten want nothin’
but love behoort tot een van zijn beste platen uit zijn carrière. Indrukwekkend
album geen hits hoeft ook niet maar wel tien studio nummers waar je maar geen
genoeg van kunt krijgen.**********************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten