Met het overlijden van muzikant B B King op 14 mei 2015
betekende voor sommige blues liefhebbers het einde van een blues tijdperk. De
man die steevast op het podium aangekondigd werd als de koning van de blues is
niet meer. Ach king of the blues het is maar een bijnaam, terwijl ik me ook
goed kan voorstellen dat er ook bluesliefhebbers zijn die het met die titel
niet eens zijn en een Muddy Waters om maar is een andere grote muzikant te
noemen, belangrijker hebben gevonden dan BB. Op het Ace label verscheen niet zo
lang geleden een cd here’s one you didn’t know about, 25 onuit gebrachte nummers
uit de late jaren 50 begin 60. Op het zelfde label verscheen eerder al elf van
de twaalf lp’s uit die tijd, de laatste was een verzamel lp, op cd aangevuld
met extra tracks of niet eerder verschenen outtakes. Al tijdens zijn leven werd deze bluesman flink
uitgemolken met overbodige compilaties en losse verzamel cd’s, tien jaar na de
eerste 4 cd box verscheen er een identieke box en een 10 cd box met de beste
nummers uit zijn carrière voornamelijk voor MCA records. Bij de documentaire life of Riley verscheen er
natuurlijk ook een overbodige dubbele cd
van de man.
Here’s one you didn’t know about opent met catfisch aka fishin after me waar B.B. voor de
opname nog zegt dat het nummer misschien als single uitgebracht zou kunnen
worden, maar naar B.B. werd niet geluisterd. Bad case of love nam hij jaren later
opnieuw op voor het album Blues on the bayou. Sweet little angel heeft sinds hij het nummer had opgenomen bijna altijd
op zijn setlist gestaan. Vanaf het moment dat B.B. op het podium is gaan zitten werd het
live steeds meer voorspelbaar. Elke artiest wou maar wat graag naast de man
op het podium komen zitten. Zijn laatste live opnames in de Royal Albert Hall, 85 was hij toen,
is daar een goed voorbeeld van, ondanks al die gasten was het een
teleurstellend optreden waar je overduidelijk kon zien dat zijn lichaam het
niet meer aan kon. De kracht die hij had bij het baanbrekende live at the Regal
of ten tijden van B.B. King live in Japan die was er allang niet meer. Als je als
muzikant eenmaal niet meer zonder het applaus van je fans kan en zolang het
geld oplevert gaan ze maar door, maar live had de man er misschien beter
aangedaan om op zijn 75ste afscheid van zijn publiek te nemen. De cd
here’s one you didn’t know about laat nog eenmaal horen hoe goed de man was in
de jaren 50/60 waar die soms letterlijk zijn longen uit zijn lijf schreeuwde in
de studio. Alleen jammer dat ze voor deze uitgave de hoofdprijs vragen, had
natuurlijk voor een zacht prijsje verkrijgbaar behoren te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten