De eerste keer dat ik Jennie live zag
was met de formatie Food for Funk meen in het
Vondelparkopenluchttheater ergens in 2005, toen hoorde ik al hoe goed
ze was. Met die formatie maakte ze èèn cd waarop twee door haar
zelf geschreven nummers stonden. In 2007of 8 werd ze toentertijd door
de gratis krant de Pers uitgeroepen tot de nieuwe soulkoningin van
Nederland. Na eerder al nummers voor o.a. Postmen geschreven te
hebben volgde in 2009 eindelijk haar eerste eigen album Monsters. Met
een concert in het Comedy theater werd het album gepromoot,
natuurlijk waren er veel van haar collega's aanwezig die een
ijzersterk begin zagen, denk aan het niveau van Anouk in Ahoy, maar
na 4 nummers sloegen de zenuwen toch toe. Ja je eerste album promoten
is niet niks dat had ze zelf ook door en op een gegeven moment
vertelde ze dat ze zich een toerist voelde op haar eigen release
party waarna een ijzersterk slot volgde.
In 2011 volgde de
verrassende en gewaagde opvolger life's like a box of chocolate
waarmee ze probeerde een meer digitale soulplaat te maken. De twee
covers op dat album vond ik minder als de eigen geschreven nummers,
voor mij was het een groei album die bij elke luisterbeurt beter
werd. Jennie was in die tijd ook te horen op andermans werk waar
onder op het album Across van Perguisite waar ze aan mee schreef en
de vocalen voor haar rekening nam op het nummer Dreams of gold.
Toerde met de band van Sven Hammond en was vaak te zien bij RTL late
night. Waar Willeke Alberti bij het horen van Papa can you hear me
van Barbra Streisand moeite had om haar tranen te bedwingen.
Deed
onder tussen in 2015 ook nog is mee aan TVOH en na de auditie met het
prachtige who's loving you oorspronkelijk van de Miracles was haar
wereldwijde doorbraak een feit. Bij het zingen van een Hazes nummer
kon de dochter van André Roxeanne Hazes alleen nog de woorden
uitbrengen wou dat ik het zo mooi kon zingen. Programma heeft ze niet
gewonnen maar wat volgde was wel een uitverkochte tour in Zwitserland
en stond ze op een aantal belangrijke festivals in het buitenland.
In
2018 verscheen haar derde album to be honest waar natuurlijk het
auditie nummer van the voice op stond en de prachtige live uitvoering
van I'd rather go blind met de band van Sven Hammond. Maar het mooist
zijn toch de zelf geschreven nummers met een prachtige ode aan haar
overleden vader Heaven wins again. Ook voor haar dochter schreef ze
een nummer dat ze er altijd voor haar zou zijn ongeacht hoe druk ze
het ook heeft.
Nu ligt er een mooie live ep of mini cd in de winkel
(ook digitaal verkrijgbaar) op het Juice Junk label. Op een podium
waar ook ter wereld moet je laten zien en horen hoe goed je bent en
dat is iets wat Jennie laat horen in deze vier nummers. Het zijn maar
weinig artiesten vergeven om liedjes van anderen zoveel emotie en
power mee te geven dat ze niet onder doen voor het origineel en soms
misschien wel beter is dan het origneel. De overleden artiesten
Curtis Mayfield, Michael Jackson en Cannonball Adderly als die nog
geleeft zouden hebben dan hadden ze maar wat graag met haar op het
podium gestaan of met haar willen samen werken. Hoogte punt voor mij is het zelf geschreven nummer
Trouble dat een heuse gospel bewerking mee krijgt. Ook heeft de lp hoes een mooie
vormgeving en geweldige foto's. Hier is waar het allemaal om draait
Nederlandse top Soul! Beter is er niet te vinden in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten